പൂമര താളിതളില്‍ സാന്ദ്രമായി
ചിതറിവീഴും മഴനീര്‍ കണം നീ
അക്ഷയ സുന്ദര കല്പിതഭാവം
രാഗസുന്ദര പുളകമീ കേളി
നാളിതുവരെ കണ്ടതീ രംഗം
ഇന്നിതാ പുളകമായി ലോലമായി മിഴികളില്‍
മനതാരില്‍ വിരിയുന്ന പൂവിതള്‍ തുല്യം
ശാന്ത നിര്‍വിതം ദേഹിമനമപ്പോള്‍
അര്‍ക്കന്‍റെ വേനലിന്‍ രൌദ്രമാംഭാവത്തില്‍
അലിഞ്ഞുപോയിടാമീ ലാവണ്യഭാവം
എന്നാലും എന്‍ ഉള്‍മുകുളമതില്‍ എന്നും
മൊട്ടിടും പുതു ജീവനമന്ത്രമതില്‍ സഖിനീയും
ഇനിയും നീ അറിയുന്നില്ലെന്‍ മനം, അതിന്‍ തേങ്ങല്‍
അറിഞ്ഞുമാത്രം പിരിയുന്നുനിന്നെ
എണ്ണുന്നുഞാന്നെന്‍ മിച്ചദിനരാവുകള്‍
അറിയേണ്ടതില്ല നീന്‍ മിഴികള്‍ നിറയുവാന്‍
ഇനിയും നീ അറിയുന്നില്ലെന്‍ മനം, അതിന്‍ തേങ്ങല്‍
അറിഞ്ഞുമാത്രം പിരിയുന്നുനിന്നെ
എണ്ണുന്നുഞാന്നെന്‍ മിച്ചദിനരാവുകള്‍
അറിയേണ്ടതില്ല നീന്‍ മിഴികള്‍ നിറയുവാന്‍
ആശിച്ചു ഞാന്‍ നിന്‍റെ സ്നേഹാനിറ സാമീപ്യം
മോഹിച്ചതെല്ലാം സ്വന്പമായി മാറവേ
ആ സ്വപ്നങ്ങളെല്ലാം തീക്കനലാകവെ
വിടചൊല്ലുന്നു ഞാന്‍ നിറവേദനയോടെ.
