ഞാന്‍ എന്തായാലും നാട്ടില്‍ പോകാന്‍ ലീവിന് ആപ്ലികേഷന്‍ കൊടുത്തു....നാളെയോ മറ്റേനാളോ ടിക്കറ്റ് എടുക്കാന്‍ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്...എല്ലാം കടമാ...അവധി കഴിഞ്ഞു വന്നിട്ട് ഒരുമാസം അല്ലെ ആയോള്ളൂ?എന്നാലും സാരമില്ല...പോകണം...അച്ഛന്റെ കൂടെ ഒന്ന് അടുത്തിരികണം..ചിലപ്പോള്‍ എന്നെ കണ്ടാല്‍ അച്ഛന്റെ അസുഖം മാറുംമായിരിക്കും ..അല്ലെടാ...?"ഒരു നിശ്വാസത്തിന്റെ അകമ്പടിയോടെ ഷാജി പറഞ്ഞു.
"സുരേഷേ, ഇത് ഞാനാ...ഡാ പെട്ടന്ന് ഒരു അന്‍പതിനായിരം രൂപയുടെ ആവശ്യം ഉണ്ട്....അല്ല എനിക്കല്ല, എനിക്ക് വളരെ വേണ്ടപെട്ട ഒരാള്‍ക്കാ....നിനക്ക് അറിയില്ലെ നമ്മുടെ പിക്ക്അപ്പ്‌ ഓടിക്കുന്ന സലീമിനെ?...ഹാ...അവന്‍തന്നെ.....അവന്റെ കുഞ്ഞിന്റെ ആവശ്യത്തിനാ....ഇല്ല അതുപറഞ്ഞാല്‍ പറ്റില്ല..നീ എവിടെനിന്നെങ്കിലും ഒപ്പിച്ചുകൊടുക്കണം.....എനിക്ക് നല്ല വിശ്വാസം ഉണ്ട്...ശരി...ഹം....ഓക്കേ ...നീ അവന്നെ വിളിച്ചാല്‍ മതി...ബൈ."
"നിനക്ക് അറിയില്ലെ സുരേഷിനെ?അവന് നിന്നെ വിളിക്കും.....വിഷമികേണ്ടടാ..ശരിയാകും." മൊബൈല്‍ വച്ചിട്ട് സലീമിനോടായി ഷാജി പറഞ്ഞു.
"ഷാജിയെട്ടാ ഇതിനൊക്കെ ഞാന്‍ എങ്ങനാ നന്ദി പറയേണ്ടത്?"സലിം കൈകൂപ്പി.
"ഒന്ന് പോടാ...നന്ദി...നീ അങ്ങന്നെ ഒരാളായിട്ടാണോ എന്നെ കണ്ടിരിക്കുന്നത്?എനിക്ക് എന്റെ സ്വന്തം അനിയന്നെ പോലല്ലെടാ?"ഷാജി അവന്റെ തോളില്‍ തട്ടി...പെട്ടന്ന് സലീമിന്റെ മൊബൈല്‍ റിംഗ് ചെയ്തു."ഓഹ്...കമ്പനിയില്‍ നിന്നാ" അവനതെടുത്ത് അറ്റന്‍ഡ് ചെയ്തു.
" റൂം മേ..ഹാ ജി...ഓക്കേ അബി ആയേഗ" കാള്‍ കട്ട് ചെയ്തു സലിം പറഞ്ഞു"ഷാജിയെട്ടാ അത്യാവശ്യമായി പുറത്തു പോകണം...അപ്പോള്‍ വൈകിട്ട് കാണാം..."
" ശരി.."ഷാജി തിരിഞ്ഞുടനെ പുറകില്‍ നിന്നും ഒരു വിളി.."ഹായ് ഫ്രെണ്ട്...ഹൌ ആര്‍ യു ?"
ഷാജി തിരിഞ്ഞു നോക്കി..ഇസ്സ ഹസ്സന്‍-കമ്പനിയുടെ എമിഗ്രേഷന്‍ വര്‍ക്കുകള്‍ ചെയുന്ന അറബി ആണ്.
"മി റ്റൂ...താങ്ക്സ് ഫ്രണ്ട്... കിതര്‍ ആദ്മി വാസുദേവന്‍?...കല്‍ ചുട്ടി..ലാ...ആജ് പാസ്സ്പോര്‍ട്ട് ദിയേഗ..."അറിയാവുന്ന ഹിന്ദിയില്‍ ആ അറബി വന്നകാര്യം പറഞ്ഞൊപ്പിച്ചു.
ഷാജിക്ക് കാര്യം പെട്ടന്ന് പിടികിട്ടി..സാധാരണ എയര്‍പോര്‍ട്ടില്‍ പോകാന്‍ വണ്ടിയില്‍ കയറുമ്പോള്‍ ആണ് പാസ്സ്പോര്‍ട്ട് കൊടുക്കുന്നത്...നാളെ വെള്ളിയാഴ്ച ആയതുകൊണ്ട് ഇസ്സ വരില്ല..അതുകൊണ്ട് ഇപ്പോഴേ അവന് ജോലി തീര്‍ത്തു വെക്കുവാണ്....
"വാസ്സുവേട്ടാ ഇതുവരെ കഴിഞ്ഞില്ലെ?എഴുനേല്‍ക്കു പാസ്സ്പോര്‍ട്ട് കൊണ്ടുവന്നിട്ടുണ്ട്."ഷാജി വിളിച്ചു.
വാസ്സുവേട്ടന്‍ നല്ല ഉറക്കം ആണ്...മുഖത്ത് നല്ല ഒരു മാറ്റം..എന്തോ ഒരു ശാന്തത.
"വാസ്സുവേട്ടാ എഴുന്നേല്‍ക്ക്...മതി..ഈ പാസ്സ്പോര്‍ട്ട് മേടിക്കു..." ഇതെന്തു പറ്റി?ഷാജി വാസുവിന്റെ അടുത്തിരുന്നു...മെല്ലെ ദേഹത്ത് തൊട്ടു കുലുക്കി വിളിച്ചു...വാസു കണ്ണ് തുറന്നില്ല...
സംശയം തോന്നിയ ഇസ്സാ,വാസുവിന്റെ മൂക്കിന്റെ അടുത്ത് കൈവച്ചു നോക്കി, പെട്ടന്ന് ഷാജിയോട് പറഞ്ഞു " പക്കടോ ജെല്‍ധി...മുഷ്കില്‍...ഹോസ്പിറ്റല്‍ ജായേഗ".ഷാജി ഞെട്ടിപ്പോയി....എന്തുകുഴപ്പം..." ഫ്രെണ്ട് ജെല്‍ധി.."ഇസാ വീണ്ടും പറഞ്ഞു.
ഷാജി പെട്ടന്ന് വാസുവിനെ കോരിയെടുത്തു,ഇല്ല ഇപ്പോഴും കണ്ണ് തുറന്നില്ല....
ഇസാ വണ്ടി ശരിക്കും പറപ്പിക്കുവായിരുന്നു...വണ്ടിയില്‍ വച്ചും പലപോഴായി ഷാജി വാസുവിനെ ഉണര്‍ത്താന്‍ ശ്രെമിച്ചു...ഒരവസരത്തില്‍ ഷാജി കരച്ചിലിന്റെ വക്കോളം എത്തി...
ഹോസ്പിറ്റലില്‍ അത്യാഹിത വിഭാഗത്തില്‍ വാസുവിനെ എത്തിച്ചു....ഇസ്സാ കൂടെ ഉള്ളത് കൊണ്ട് പെട്ടന്ന് തന്നെ അവര്‍ വാസുവിനെ പരിശോധനക്കായി കയറ്റി.
ഇസ്സാ ആരെയൊക്കെയോ ഫോണ്‍ വിളിച്ചു...അറബികളില്‍ നല്ലവരും ഉണ്ട്...ഷാജി ഓര്‍ത്തു...
എന്തുപറ്റി വാസുവേട്ടന്?നാളെ നാട്ടില്‍ പോകേണ്ടതാ...അപ്പോഴേ പറഞ്ഞതാ വല്ലതും കഴിച്ചിട്ട്‌ കിടക്കാന്‍...
അത്യാഹിത വിഭാഗത്തിന്റെ വാതില്‍ തുറന്നു ഡോക്ടര്‍ പുറത്തെത്തി...ഷാജിയെ ഒന്ന് നോക്കി..."മലയാളിയാണോ?"
"അതേ, ഡോക്ടര്‍ എങ്ങന്നെ ഉണ്ട് വാസുവേട്ടന്?"ഷാജി ഉദ്ദ്ഗേധം അടക്കാനാകാതെ ചോദിച്ചു.
"വാസുവിന്റെ ആരാന്നു താങ്കള്‍?"
ഞാന്‍..ഞങ്ങള്‍ ഒരുമിച്ചാണ് താമസിക്കുന്നത്...എന്താ ഡോക്ടര്‍?
"സോറി...മരണം സംഭവിച്ചു കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു...ഏകദേശം ഒരു മണിക്കൂര്‍ മുന്‍പുതന്നെ..."ഡോക്ടര്‍ അത് പറയുമ്പോള്‍ തന്നെ ഷാജി ഒരിക്കലും പ്രതീഷിക്കാത്ത ആ വാക്കുകള്‍ കേട്ട് മുഖം പൊട്ടി ഇരുന്നു....
കമ്പനിയില്‍ നിന്നും ജോണ്‍ തോമസ്‌ എത്തി..ഹ്യുമന്‍ റിസോഴ്സ് ഒഫീസ്സര്‍ ആണ്.അതും മലയാളിയാണ്.
"ഷാജി..."ജോണ്‍ തോമസ്‌ വിളിച്ചു.ഷാജി പെട്ടന്ന് മുഖമുയര്‍ത്തി...കരഞ്ഞു കലങ്ങിയ കണ്ണുകളും, കരഞ്ഞു വീര്‍ത്ത മുഖവുമായി ഇരുന്ന ഷാജിയെ കണ്ടു ജോണ്‍ വിഷണ്ണനായി.
"സര്‍ നാളെ പോകേണ്ട ആളാ...ദാ ഇപ്പോഴേ പോയി..എല്ലാം പാക്ക് ചെയ്തുവച്ചിട്ടുണ്ട്... രാവിലെയും ഓരോന്നോര്‍ത്തു കിടന്നതാ..ഇളയമകളുടെ കല്യാണം, മക്കളോടും,പേരക്കുട്ടികളോടും കൂടി......"ഷാജിയുടെ സ്വരമിടറി"ദൈവത്തിനു എങ്ങനെ ഇത് തോന്നി..ഒരു രണ്ടു ദിവസം കൂടി ആയുസ്സ് കൊടുക്കാന്‍ ഉള്ള മനസ്സില്ലാതെ പോയല്ലോ?"ഷാജി പരിസരം മറന്നു പൊട്ടികരഞ്ഞു...
"ഷാജി എന്തായിത് കൊച്ചുകുട്ടികളെ പോലെ?"ജോണ്‍, ഷാജിയുടെ അരികത്തിരുന്നു ആശ്വസിപ്പിച്ചു...കുറച്ചുനേരം മൌനം പടര്‍ന്നു..
"ഷാജി ഞാന്‍ ഡോക്ടറിനെ കണ്ടിട്ട് വരാം.."ജോണ്‍ സാവധാനം എഴുന്നേറ്റു നടന്നു.
"മേ ഐ കമിംഗ് ഡോക്ടര്‍"
"യെസ്" ഡോക്ടര്‍ അകത്തുനിന്നും മറുപടിപറഞ്ഞു...
ജോണ്‍ ഡോക്ടറുടെ കണ്സല്ട്ടിംഗ് മുറിയിലേക്ക് കടന്നു.
ജോണ്‍ തിരികെ എത്തുമ്പോള്‍ ഷാജി മൊബൈലില്‍ ആരോടോ സംസാരിച്ചിട്ടു കാള്‍ കട്ട് ചെയ്തു പോക്കറ്റില്‍ ഇടുന്നത് കണ്ടു.
"സൈലന്റ് അറ്റാക്ക് ആയിരുന്നത്രേ....ഫോര്‍മാലിറ്റി കഴിഞ്ഞു നാലഞ്ചു ദിവസം കഴിഞ്ഞേ നാട്ടില്‍ കൊണ്ടുപോകാന്‍ പറ്റു...കൂടെ പോകാന്‍ ഒരാളെ അറേഞ്ച് ചെയ്യണം."ജോണ്‍ ഷാജിയുടെ പിന്നില്‍ ചെന്നുനിന്നു പറഞ്ഞു.
"ഞാന്‍ പോകാം സര്‍..."
"ഷാജിയോ, ഷാജിക്ക് നാളത്തേക്ക് ടിക്കറ്റ് റെഡി ആയിട്ടുണ്ടല്ലോ? അച്ഛന് സുഖമില്ലന്നു പറഞ്ഞുള്ള എമര്‍ജന്‍സി ലീവ് ......പിന്നെങ്ങന്നെ?"സംശയത്തോടെ ജോണ്‍ ചോദിച്ചു.
"വേണ്ട സര്‍ എനിക്ക് ഇനി നാളെ പോകണമെന്നില്ല...വീട്ടില്‍നിന്നും ഇപ്പോള്‍ വിളിച്ചിരുന്നു...എന്റെ അച്ഛനും പോയി" ഇതുപറഞ്ഞു ഷാജി ജോണിനെ കെട്ടിപിടിച്ചു നിലവിളിച്ചു കരഞ്ഞു.
ജോണ്‍ സ്തബ്ധനായി നിന്നുപോയി.
"എന്റെ അച്ഛനും, ഞാന്‍ ചേട്ടനെ പോലെ സ്നേഹിച്ച എന്റെ വാസുവേട്ടനും....അച്ഛന് എന്നെ കാണണമെന്ന് ആഗ്രഹമുണ്ടായിരുന്നു..പക്ഷെ.......ഷാജിപിന്നെയും എന്തൊക്കെയോ പറഞ്ഞു കരഞ്ഞു.
ജോണ്‍ ഒന്നും കേട്ടില്ല..ആരും കാണാതെ കണ്ണുതുടച്ച്‌ അങ്ങനെ തന്നെ നിന്നു.
തിരികെയുള്ള യാത്രയില്‍ ഷാജിയുടെ മൊബൈല്‍ റിംഗ് ചെയ്തു...സലിം.
"ഷാജിയെട്ടാ ഒരു സന്തോഷവാര്‍ത്തയുണ്ട്...സുരേഷ് ഇപ്പോള്‍ വിളിച്ചു..പണം റെഡി ആയിട്ടുണ്ട്‌...ഞാന്‍ അത് മേടിച്ചു അയച്ചിട്ട് അങ്ങോട്ട്‌ വരാം...എനിക്ക് ഭയങ്കര സന്തോഷം തോന്നുന്നു ഷാജിയെട്ടാ..എന്റെ മോന്...എന്റെ കൂടെപിറപ്പുകള്‍ കാണിക്കാത്ത സ്നേഹമാണ് ഷാജിയേട്ടന് കാണിച്ചത്...കാര്യം അറിഞ്ഞപ്പോള്‍ ആദ്യം വിളിക്കുന്നത്‌ ഷാജിയെട്ടനെ ആണ്...ഇനി ഞാന്‍ വീട്ടില്‍ വിളിച്ചു പറയട്ടെ....അവര്‍ക്ക് ഒരുപാട് സന്തോഷമാകും...പിന്നെ വസുവേട്ടനെന്തുപറ്റി...കുഴപ്പം ഒന്നുമില്ലല്ലോ?ഡിസ്ചാര്‍ജ് ചെയ്തില്ലെങ്കിലും ആളെ വൈകിട്ടിങ്ങെത്തിക്കണം,വൈകിട്ട് റൂമില്‍ വരുമ്പോള്‍ വസ്സുവേട്ടന്‍ പോകുന്നതിന്റെയും, എനിക്ക് പൈസ്സ റെഡിയായതിന്റെയും പാര്‍ട്ടി നമുക്കൊന്ന് ആഘോഷിക്കണം...ചെലവ് എന്റെ വക...ഓക്കേ.."
ഷാജി ഒന്നും മിണ്ടാതെ കാള്‍ കട്ട് ചെയ്തു...യാത്രയിലുടനീളം ഷാജി കൊച്ചുകുട്ടിയെ പോലെ കരഞ്ഞു.ഇത്രയധികം സ്നേഹിച്ച അച്ഛന്റെ, തന്നെ കാണണമെന്നുള്ള ആഗ്രഹം സാധിക്കാന്‍ പോലും കഴിയാതെ പോയതും, ഇവിടെ വന്ന കാലം മുതല്‍ക്കെ തന്നെ സ്വന്തം അനിയനെ പോലെ സ്നേഹിച്ച്,എല്ലാ വിഷമങ്ങളും,സന്തോഷങ്ങളും പങ്കുവെച്ച് ഒന്നുച്ചു ജീവിച്ച വാസുവേട്ടന്റെയും പെട്ടന്നുള്ള വേര്‍പാട് അയാള്ക്ക് താങ്ങാവുന്നതിലും അപ്പുറമായിരുന്നു.
വണ്ടി റൂമിന്റെ താഴെ എത്തി. ഡോര്‍ തുറന്നു ഷാജി ഇറങ്ങിയ ഉടനെ എവിടെനിന്നോ ഓടിവന്നു സലിം ഷാജിയെ കെട്ടി പിടിച്ചു ഏങ്ങലടിച്ചു കരഞ്ഞു"...ഷാജിയെട്ടാ...ഞാന്‍...എനിക്ക്...മാപ്പ്...ഒന്നും അറിയാതെ ഞാന്‍..."ഷാജിക്ക് സലീമിനെ ആശ്വസിപ്പിക്കാന്‍ കഴിയില്ലായിരുന്നു.
ഷാജി മുറിയിലേക്ക് നടന്നു...അടുത്തുള്ള റൂമുകാര്‍ അവിടെ കൂടിനില്‍ക്കുന്നതോന്നും ഷാജികണ്ടില്ല..ഒന്നും കേട്ടതും ഇല്ല....
മുറിയിലേക്ക് കടന്നു കട്ടിലില്‍ വീണു മുഖമമര്‍ത്തി കരഞ്ഞു.
പെട്ടന്ന് മൊബൈല്‍ റിംഗ് ചെയ്തു.ഷാജി നോക്കി തന്റെതല്ല...വാസുവേട്ടന്റെ കട്ടിലില്‍ നിന്നും ആണ്...ഷാജി വിറയാര്‍ന്ന കൈകലാന്‍ ആ മൊബൈല്‍ എടുത്തു നമ്പര്‍ നോക്കി "രാജിക്കുട്ടി ",വാസുവേട്ടന്റെ ഇളയമോള്‍....
എന്തുചെയ്യണമെന്നറിയാതെ ഷാജി വിറങ്ങലിച്ചു നിന്നു. രണ്ടാമത് വീണ്ടും ആ മൊബൈല്‍ ശബ്ദിച്ചു....ഇത്തവണ അറിയാതെ ഷാജി ആ കാള്‍ എടുത്തു ചെവിയിലേക്ക് വെച്ചു...." അച്ഛാ..ഹലോ..അച്ഛാ...ഞാനാ രാജി...ആ പാഴ്സല്‍ ഇപ്പോള്‍ കിട്ടി...ഞങ്ങള്‍ അതെല്ലാം പൊട്ടിച്ചു നോക്കി...മിഥുനും,കാര്‍ത്തികയും, കളിപ്പാട്ടം കൊണ്ട് മുറിയില്‍ കയറികതകടച്ചു കഴിഞ്ഞു...അമ്മയും മീനുചേച്ചിയും അതെല്ലാം തപ്പിപറക്കികൊണ്ടിരിക്കുവാ....എനിക്ക് അച്ഛന് കൊടുത്തുവിട്ട സാരികണ്ടാപ്പോള്‍ തന്നെ ഞാന്‍ തപ്പല്‍ നിര്‍ത്തി...അടിപൊളി സാരിയാണച്ചാ...എനിക്ക് ഒത്തിരി ഇഷ്ടപ്പെട്ടു...അച്ഛനപ്പോള്‍ സാരി സെലക്ട്‌ ചെയ്യാന്‍ അറിയാമല്ലെ?...അച്ഛന് വരുമ്പോള്‍ ഞാന്‍ ഈ സാരിയുടുത്താണ് എയര്‍പോര്‍ട്ടില്‍ വരുന്നത്..കേട്ടോ?...അച്ഛാ... കേള്‍ക്കുന്നുണ്ടോ?...ഹലോ.."
ഇതൊന്നും അറിയാതെ വാസുവേട്ടന് ഇപ്പോള്‍ മോര്‍ച്ചറിയില്‍ തണുത്തു വിറങ്ങലിച്ചു....കണ്ണുമര്‍ത്തിത്തുടച്ചു,നെഞ്ച് പൊട്ടുന്ന വേദനയോടെ ഷാജി മേശ പുറത്തേക്കു ഇരുന്നു...മൊബൈല്‍ മേശപ്പുറത്തു വെക്കുന്നതിനിടയില്‍ ഷാജിയുടെ കണ്ണ്, വാസു കൊടുത്ത പുസ്തകത്തിന്റെ പുറംതാളില്‍ എഴുതിയ ആ പേരില്‍ ഉടക്കിനിന്നു...."ഒരു പ്രവാസിയുടെ കഥ."
